RAMAZAN YARDIMLARI
…Yardım esnasında çok duygulandım diyebilirim. İnsanları o halde görmek benim için çok kötü oldu.
Yardıma muhtaç olanların o durumu karşısında ağlamamak için kendimi zor tuttum.
Hilal SÜMER
w
Binlerce
Şükür
...Yardım programı bitip okula döndüğümüzde oldukça halsizdim. Çünkü kendimi onların yerine koyduğumda ağlayasım geliyordu. Sefalet ne kadar kötüydü. İşte bu yardım programından sonra Rabbimize binlerce şükür borcumuz olduğunu düşünüyorum.
Selçuk ADIGÜZEL
Okulla yardım yapmaya gitmeden önce belki de bilsek bile canlı görmek farklıymış.O insanların halleri ne kadar kötüymüş de biz bu zamana kadar düşünememişiz.Onların ellerinden tutamamışız.
“Komşusu açken tok yatan bizden değildir.”hadisini Peygamberimiz yıllar öncesinden söylemiş ve biz onlar açken onları doyurmamış , onlar giyinmezken; biz giyinmişiz. Bizim sıcacık kaloriferlerimiz yanarken evimizde her gün hiç var mı yok mu diye düşünmediğimiz hatta beklide beğenmeden yediğimiz yemekler varken onlarınsa belki de ne yiyecek yemekleri, ne onları ısıtacak sobaları veya barınacak evleri bile olmayacağını düşünmemişiz.
Paylaşmak güzelmiş de biz ne yazık ki sonra anlamışız. O insanların biz geldiğimizde parlayan gözleri ve sevinçlerini ne yazık ki biz yeni görebilmişiz. İnsanları sevindirmenin güzelliğini o duyguları ne yazık ki biz yeni hissetmişiz.
Paylaşmanın güzelliğini , insanları sevindirmenin tadını geç kalmadan almak için ve pişman olmamak için onlara yardım yapmayı ve onlarla güzellikleri paylaşmayı ve mutlu olmayı unutmayalım.
Fatma Sümeyye DEMİR 9-C
Paylaşmak ne kadar güzelmiş de, biz fark edememişiz.Bir fakiri güldürmek onun hayır duasını almak,mutlu olduğunu görmek.Ne kadar güzelmiş de bizler farkına varamamışız.Bizler anlayamamışız.Hangi birimiz düşünüyoruz acaba komşumuz,arkadaşımız,akrabamız veya hiç tanımadığımız bir insan olabilir; düşünüyor muyuz ki;o aç mı, açık mı? Karnını doyurabilecek bir lokma ekmeği, başını sokabileceği bir evi var mı?
Evet, bende düşünmezdim,bende farkına varmazdım çoğu zaman,yediğim bir lokmanın ne kadar değerli olduğunu.Ta ki görene dek.Ama artık biliyorum anlıyorum ,onları düşünüyorum.Çünkü biliyorum ki onların hiçbiri istemezdi o durumda olmayı hiçbiri istemezdi,yardım edecek bir Allah kulu beklemeyi ne insanlar varmış.Evimin iki adım ilerisinde soğuktan titreyen niceleri varmış. Bu kadar zaman onlara yardım etmediğim için kendimi affetmeyeceğim.
Sonuç olarak,bence herkes böyle düşünüp onlara yardım ederse, onlar bu durumda olmaz.Bu yüzden onlara yardım eli uzatmayanlar,komşusu açken tok yatanlar,elbet bir gün sonucuna katlanmak zorunda kalacaklar. Lütfen onlara yardım elinizi uzatın…
Nihan ÇAKIR 9-C