Paylaşmak ne kadar güzelmiş de, biz fark edememişiz.Bir fakiri güldürmek onun hayır duasını almak,mutlu olduğunu görmek.Ne kadar güzelmiş de bizler farkına varamamışız.Bizler anlayamamışız.Hangi birimiz düşünüyoruz acaba komşumuz,arkadaşımız,akrabamız veya hiç tanımadığımız bir insan olabilir; düşünüyor muyuz ki;o aç mı, açık mı? Karnını doyurabilecek bir lokma ekmeği, başını sokabileceği bir evi var mı?

Evet, bende düşünmezdim,bende farkına varmazdım çoğu zaman,yediğim bir lokmanın ne kadar değerli olduğunu.Ta ki görene dek.Ama artık biliyorum anlıyorum ,onları düşünüyorum.Çünkü biliyorum ki onların hiçbiri istemezdi o durumda olmayı hiçbiri istemezdi,yardım edecek bir Allah kulu beklemeyi ne insanlar varmış.Evimin iki adım ilerisinde soğuktan titreyen niceleri varmış. Bu kadar zaman onlara yardım etmediğim için kendimi affetmeyeceğim.

Sonuç olarak,bence herkes böyle düşünüp onlara yardım ederse, onlar bu durumda olmaz.Bu yüzden onlara yardım eli uzatmayanlar,komşusu açken tok yatanlar,elbet bir gün sonucuna katlanmak zorunda kalacaklar. Lütfen onlara yardım elinizi uzatın…

Nihan ÇAKIR   9-C

...İkinci gittiğimiz yer ise ondan daha berbattı Ev çok küçük iki odadan ibaretti.. Benim bile nerdeyse içine giremeyeceğim kadar küçük. Evde çalışan yoktu. Adam kanserdi. Çok üzüldüm. Duygularıma hakim olamayıp ağladım. Bu adama iki koli yardım yaptık. İki zarf verdik. 2 teneke yağ yerdik. Oda üzüldü. Ben onu teselli ettim. Kapıya kadar bize eşlik etti. Ağlıyordu.

Çok üzüldüm. Ya biz onların yerinde olsaydık diye her gün kendime soruyorum. Kimse fakir kalmasın istiyorum.  Okulumuzun ramazanda  böyle bir yardım faaliyeti düzenlemesine gerçekten çok ama çok sevindim. Teşekkür ederim.

Ahmet TOKLUK  8-B

 

...Girdiğimiz yer bir binanın en alt katıydı. Bina bizimkiyle karşılaştırıldığında çok kirli ve de çok bakımsızdı. Zili çaldık. Kapıyı kekeme ve felçli bir adam açtı. Bu adam iki yıl önce kızı öldüğü için üzüntüden felç olmuştu. Hiçbir geliri de yoktu. Biz gittiğimizde ağlayarak bize karşı mahçup olduğunu söylüyordu. O anda içim parçalanmıştı.

Şimdi düşünüyorum da biz nankör insanlar elimizdekilerin değerini hiç bilmiyoruz. Aslında kendimizi o insanların yerine koyduğumuzda her şeyi anlayacağız.

Nazlı DİNÇ  8-A

 

...Bu kampanyada yüzlerce öğrencimiz öğretmenler gözetiminde  Esenler’in  çeşitli mahallelerin muhtarlıklarından belirlenen yoksul ailelerin evlerine yardım ulaştırdık. Bizim ve öğretmenlerimizin iki amacı vardı. Biri yardım etmek ikincisi ise bize, yani öğrencilere şimdiden yardımlaşma duygusunu aşılamaktı. Tabiî ki bu arada yoksul ailelere kumanya yağ ve maddi yardım yaparak dertlerine derman olduk. İnanın ki hayatın öbür yüzünü görenlerin şimdiye kadarki fikirlerinde çok büyük bir değişme olmuştur. Ayrıca maddi yardımları da evin gelirine kirasına, insanların sağlık durumuna, aldıkları maddi, manevi, tıbbı, erzak yardımlarını göz önüne bulundurarak yaptık. Öteki hayatın sandığımız gibi olmadığını hepimiz yerinde gördük.

Sonuç olarak öğrencilerin yardım duygularını geliştirmiş olmakla beraber yardımlarla yoksul insanları mutlu ettik. İnşallah bizler de ileride yardım kampanyaları düzenleyerek olmazsa en azından bu tip kampanyalara yardımda bulunarak çocuklarımıza veya başkalarına tıpkı bize yapıldığı gibi yardım duygularını aşılamış oluruz.

Emir ÜSTÜNDAĞ  7-C