2006 Yılı Yardımları
Bugün yardıma ilk duyduğumuzda belki çoğu arkadaşım bazı derslere girmemeyi düşünürken ben yardımlarımızla sevinecek çocukları ve çocuklarının karnı doyduğu için mutlu olarak ebeveynleri düşünürdüm.
Eve girdiğimizde evi boşaltılmış yada boş bir daire sandım fakat içerideki çocukları görünce bizim tenezzül etmeyerek işe yaramaz dediğimiz odalarda ömür boyu mecburi yaşamaya ve işe yaramaz dediğimiz kıyafetleri onlar bayramlık gibi niyetine kullanıyorlar.
Beni en çok duygulandıran arkadaşlarımızdan biri girdiğimiz evdeki çocuklardan küçük olana bir miktar para verdi.ve evden çıkarken 7 yaşındaki abi yanımıza gelerek ‘’abi bu paraı siz mi verdiniz yoksa cebinizden mi düştü’’oldu.Allah’ın mucizelerinden biride bu olsa gerek. Eline bütün yıl boyunca bizim bütün haftalığımız kadar para geçmeyecek insanın eline bir yerden bir miktar para geçtiğinde onu sahibine verecek kadar nefsine hakim olması hayran kalınacak bir durumdur.
Sinan KARACA 11/A
Sözlerimize gittiğimiz bir yeri anlatarak başlamak istiyorum.Çaldığımız kapıyı orta yaşlı elinde çocuk olan bir kadın açtı.Utanış gibi bi hali hemen gözüme çarptı.Çocuğu astım olduğu için kusmuş,elbisesi pisti.Hemen eliyle kapattı.Arkadaşlarla içeriye girdik ve kadın yere oturdu.Kendim kalktı ama oturmadı.Öyle fakirdi belliydi.iki saat konuşmadı,yalan söylemediği belliydi.Az konuştu.Gururlu olduğu her haliyle belliydi.kötüydü durumu,üzülmüştüm.Gerçekten böyle insanlar çok var aslında.Televizyonda sırf show olsun diye ben fakirim diye bağıran insanlar var.Asla yardımı gözönüne gelmek istemeyenler var.Çok arıyorum onları.Hasta idi kadında.Biz en rahatsız hastalık grip olduğumuzda okula gitmeme bahanesi uyduruyoruz.Ya yataklık bir hasta olsak ne yapardık düşünemiyorum.Aklım almıyor.Biz insanlar ne kadar gözleri kapalıyız.Allah Yüce Mevlam biz insanların gözlerini açsın.Bu ramazan ayında eve gittiğimiz zaman evde birşeyler olmadığı zaman bozuluyor kızıyoruz.Peki ya o insanlar.Aç evlerinde iftar çadırlarında sabahtan akşama kadar bekliyorlar.Görmüyoruz.Hayat çok kötü,çok acımasız. Şanslıyız.Zengin doğduk belki,hayat yüzümüze güldü.Yüce mevlam fakirleri bitirmesin çünkü oları her gördüğümüzde daha bir şeyleri nimetlerin kıymetlerini anlıyoruz.Bunun için Allaha şükretmeliyiz.Allah herkese nasip etsin.Keşke her insana böyle şeyler nasip olsa keşke…!
Abdullah KAHRAMAN 10/B